Tja, dit zal wel m'n allerlaatste berichtje vanuit het buitenland op deze blog worden. Niet alleen omdat mijn laptopbatterij nog 27 minuten te leven heeft, maar ook omdat ik een uurtje geleden ben aangekomen op London Heathrow vanuit Los Angeles. Pfiew, ik ben wel enorm gaar nu van alle vluchten (2 uur van Hilo naar Honolulu, 5 uur van Honolulu naar LA en 10 uur van LA naar Londen), maar vooral van het gedag zeggen tegen alles en iedereen. Afscheid nemen is niet bepaald mijn sterkste punt, en zeker niet als ik afscheid moet nemen van het eiland waar ik me zo ontzettend thuis voelde. Dat ik dan ook nog eens heel erg gehecht ben geraakt aan Loren wil dan ook niet erg meewerken, dus het afscheid zondag was niet eenvoudig. Na 's ochtends afscheid te hebben genomen van Hal, m'n huisje en het nationaal park bracht Loren me in de door mij o-zo-geliefde State Car naar Hilo, waar we in een restaurantje lunchten en daarna de rest van de middag naar de golven in Hilo Bay hebben zitten staren (haha, ja... je gaat aan de haal met een surfer of niet he). Met een flinke brok (zeg maar gerust een stuk steen ter grootte van Mauna Loa) in m'n keel nam ik afscheid op het vliegveld... ineens kwam alles boven wat m'n nieuwe hippie-vrienden de dag daarvoor tijdens een optreden van Loren's band tegen me hadden gezegd. 'Just don't go... throw away your ticket and you can stay in my campervan, and we'll find you a house' aldus Pam (van wie ik op aandringen van haar ook inmiddels haar telefoonnummer heb, mocht ik me bedenken haha). Tja, als US Customs me niet het land uit zou gooien als ik langer zou blijven, ik geen aio-plek had in Utrecht en meer dan 100 euro nog op m'n bankrekening had staan, was ik misschien wel zo dapper... Quote van hippie-vriend #2: well, if your heart tells you to come back to this place, listen to your heart'. I will, I will. Ik sluit niet uit dat mijn eerste verdiende salaris op gaat aan een ticket naar San Francisco en Hawaii.
Neemt overigens niet weg dat ik er niet naar uitzie om iedereen in Nederland weer terug te zien! Bereid jullie maar vast voor: nog maar een paar uurtjes en dan ben ik teruhug! Ik denk dat mijn laptopaccu me nog net genoeg tijd geeft om tenslotte iedereen te bedanken die mijn blog trouw heeft gevolgd, berichtjes achtergelaten, post gestuurd... Mahalo nui loa!! Zoals jullie zien hadden de kaarten een mooi plekje op mijn muur in het huis:
Tenslotte: dankjewel pap en mam, voor het mogelijk maken van deze fantastische ervaring. Er komt straks denk ik een andere dochter terug op Schiphol dan jullie hebben uitgezwaaid in oktober, maar wel een dochter die jullie heel erg dankbaar is en jullie eeuwige enthousiasme voor al die rare geo-activiteiten heel erg op prijs stelt.
Mahalo to all.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten