Sulphur Story - the end.

Looking out upon the city lights

and the stars above the ocean,

Got my ticket for the midnight plane

and its not easy to leave again.

Took my clothes and put them in the bag;

try not to think just yet of leaving.

Looking out into the city night

and it's not easy to leave again.

(Honolulu City Lights)

This is it. Finito. Over. Done. Finished.

Mijn werk bij HVO zit erop, en dat is een heel raar idee... Times flies when you're having fun - en dat realiseerde ik me gisteravond nog eens extra hard toen ik voor de laatste keer m'n computer op het observatorium uitzette, m'n spullen opruimde en van mensen afscheid had genomen tijdens de pau hana in de keuken van HVO (pau hana = borrel).

Eerder die dag was ik nog druk bezig met het analyseren van de data die we in de afgelopen twee weken verzameld hadden. Exciting things going on here! Na de brown plume op December 4 (waarvan mijn foto's nu zelfs al in de lokale krant zijn gepubliceerd!) lijkt er een hoop verandert te zijn in de eruptie - zoveel zelfs dat we ons regelmatig afvragen of de eruptie pau (voorbij) is! De temperatuur van de gasplume is sterk gedaald, de seismische activiteit is minder geworden, en er komt vrijwel geen as meer uit de vent - allemaal tekenen dat de eruptie over is. Gelukkig zijn er nog altijd opstandige geochemici die zeggen dat de eruptie hooguit gepauzeerd is! De gas emissies zijn namelijk nog altijd hoger dan het gemiddelde van voor de eruptie.

Desondanks lijkt de gas-uitstoot wel verandert te zijn. Normaal gesproken komt er vrijwel alleen maar SO2 uit de plume, en nauwelijks H2S ('rotte eieren' lucht), maar in de afgelopen weken zijn de H2S emissions sterk toegenomen van zo'n 1 ton/dag in November naar 10-20 ton/dag begin Januari. Nog steeds maar een kleine hoeveelheid in vergelijking met de dagelijkse SO2 flux van rond de 500-800 ton/dag, maar een gemiddeld persoon kan H2S al ruiken bij een concentratie van 0.002 ppm (en wij meten 3 ppm H2S middenin de plume!). Dat, in combinatie met de doordringende geur van H2S, zorgt veel eerder voor onrust onder de bevolking dan SO2! Taak dus voor het observatorium om mensen op de hoogte te brengen dat de H2S uit de vulkaan komt en dat mensen bij een ongunstige windrichting een H2S stank kunnen waarnemen.

Though some crazy people in this world do like the smell of H2S...

Rest voor ons geochemici alleen nog de vraag wat de verandering in gascompositie heeft veroorzaakt... We vermoeden dat het iets te maken heeft met de heftige regenval rond de kerst, toen het hier verschrikkelijk hard heeft geregend. Mogelijk zorgt het water ervoor dat de omgeving is veranderd van een oxiderende omgeving naar een reducerende, of zorgt het water ervoor dat het SO2 kan reageren met mineralen in de vent. Volgens mij is er maar één ding dat HVO nodig heeft om dit probleem op te lossen: een massa-spectrometer ;-) , ohja en een isotopen-geochemicus, duh. Zoals Tamar zei, isotopen-geochemie is eigenlijk het enige dat ontbreekt in hun monitoring, en ik geloof dat ik haar redelijk heb weten te overtuigen dat dit soort problemen als de oorsprong van het H2S en de interactie met regenwater wel eens heel goed met isotopen-geochemie opgelost kunnen worden, en dat het daarnaast een waardevolle aanvulling zou zijn voor de long-term monitoring. Waarop zij vervolgens zei dat ik als ik wilde, zeker moest proberen om na m'n PhD funding van de USGS te krijgen voor een postdoc bij HVO, om te werken aan de introductie van het gebruik van stabiele isotopen in de gas geochemie.... Let's conquer the world with stable isotope geochemistry!!

Aangezien zwavel & me de beste vriendjes zijn geworden in de afgelopen drie maanden (en voor de komende vier jaar ;-) besloot ik vorig weekend om nog meer zwavel te gaan bekijken/ruiken in Sulphur Banks, dat op nog geen 10 minuten lopen van de dorm ligt. In feite is het een klein gebiedje in de caldeira waar flink wat hydrothermale activiteit is, compleet met H2S dampen en prachtige zwavelkristallen. Ahja, het goot van de regen, maar who cares? (oké, het kostte me de rest van de avond om weer een beetje op te warmen...)

Gelukkig was Loren (van HVO) zondag zo aardig om me mee te nemen naar een warmere plek, namelijk de Puna-coast waar ik eigenlijk nog niet eerder was geweest (de zuidoostpunt van het eiland). Van de oorspronkelijke surf-plannen kwam niet zoveel terecht, maar zeg nou zelf... je eigen lillikoi's oprapen (passievruchten) en vervolgens uitslurpen is ook niet verkeerd toch? We besloten 's avonds maar te doen alsof het bij zijn huis (nog steeds op iets van 3000 feet hoogte) net zo warm was als aan de kust en spareribs te grillen op de barbeque... brr. Gelukkig had ik ook maandagavond weer een goede reden om De Diepvries Dorm te ontsnappen, want naast surfdude is Loren ook gitarist in verschillende bands, en speelde maandagavond in warm 'n sunny Pahoa. Hawaiiaanse muziek is vooral veel gitaar (slack key) en pretty awesome, en het nummer Honolulu City Lights dat ze speelden maar al te toepasselijk...

Verder nog m'n laatste foto's deze week vanaf het observatorium en de caldera... Mauna Kea is nog steeds bedekt met een witte deken van sneeuw.

En de plume rond zonsondergang, vanaf de Byron Ledge overlook - nog geen 5 minuten lopen vanaf de dorm.

Ik vlieg morgenavond (zondag) rond 18:30 van Hilo naar Honolulu, en dan maandagochtend om 7.00 uur van Honolulu via Los Angeles naar Londen, waar ik dinsdagochtend (lokale tijd) 11:00 uur ofzo aankom, en dan weer rond 16:00 uur op het vliegtuig naar Amsterdam stap. Voor nu... nog even genieten van m'n laatste dagje hier!!

Aloha!!