I'm on top of the world!!! (will it ever get any better than this?)

Toen ik een maand voor vertrek door mijn Rough Guide van Hawaii zat te bladeren en op de bladzijden over Mauna Kea stuitte wist ik één ding zeker: daar wil ik heen!! Voor diegenen die nu fronsend naar deze zin kijken en zich afvragen waaromdattanweer... Mauna Kea is strict genomen de hoogste berg ter wereld, gemeten vanaf de korst (als je de oceaan weg zou halen zou je een berg van 10203 meter overhouden), en omdat hij midden in de Pacific ligt is de lucht bovenop de top de meest heldere lucht ter wereld. Reden voor ongeveer de halve wereld om er een telescoop op te planten, en elke nacht naar sterren te zoeken (jaja... zelfs Nederland blijkt er een telescoop te hebben, gedeeld met de UK en Canada: de James Clerck Maxwell Telescope). Hoewel de sterrenhemel boven Kilauea al fantastisch is, is dit dé plek om sterren te spotten... en het feit dat je helemaal naar de top op 4205 meter kan rijden is ook vrij awesome natuurlijk ;-)

Met een bijzonder strak uitgedacht plan vertrokken we gister eindelijk naar deze droombestemming. Als beloning voor ons harde werken (...) mochten we van HVO wel de middag vrij nemen (het is hier vandaag Thanksgiving, dus gistermiddag was een beetje zoals kerstavond... niemand die echt iets uitvoert), dus reden we rond noon naar Hilo, pikten daar onze huurauto op en reden naar het visitors centre op Mauna Kea - het verste waar je met een gewone auto kan komen. Brian en Hal zouden die middag met hun 4WD government car van hun veldwerk op Mauna Loa afkomen en ons oppikken, om vervolgens met z'n allen een amazing stargazing night op Mauna Kea te hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Zelfs de heenweg van Hilo naar Mauna Kea over de Saddle Road was al tof, zeg nou zelf... hoe cool is het om vanuit een druilerig, grijs Hilo door het wolkendek naar de zon te rijden?!? Tegen de tijd dat de zon onder begon te gaan arriveerden we bij het visitors centre en klommen even een klein heuveltje op om het uitzicht op Mauna Loa te bewonderen (wauw... een half uurtje op 3000 meter hoogte in de ondergaande zon zonder zonnebrand-creme en een genadeloos stoplicht is het gevolg). Kijk en oordeel zelf...

Wohaa... I'm on top of the world!!!!!!!!!!!!! (Mauna Loa in de achtergrond)

Geinige plantjes... Mauna Kea heeft een Arctisch klimaat, dus de meeste vegetatie bestaat hier uit een soort vetplanten.

Mauna Loa, net ietsje lager dan Mauna Kea, maar nog wel vulkanisch gezien actief.

The road to heaven... die witte Z is de weg naar boven (de top is niet zichtbaar, die ligt nog achter die heuvel aan de rechterkant).

Tegen de tijd dat Robin, Richard en ik weer van de heuvel af waren, waren Brian en Hal ook inmiddels gearriveerd en vertrokken we richting de top van de Mauna Kea, niet zonder onderweg even te stoppen en in stilte te genieten van de zonsondergang (die stilte is vrij bijzonder met een altijd zingende Brian en een altijd pratende Leanne). You'll understand why, though...

Van links naar rechts: Hal, Robin, ik, Brian en Richard...

Een hobbelig ritje later was dit het uitzicht... letterlijk en figuurlijk: COOL! Man, wat was het koud daarboven zeg, met een temperatuur van rond het vriespunt en windsnelheden van rond de 20 m/s wil je wel al je kleren aantrekken die je naar Hawaii hebt meegenomen... De telescopes op deze foto zijn maar een klein deel van het aantal dat er op de top staat, ik gok dat het er een stuk of 12 zijn.

Nadat de zon eenmaal helemaal onder was gegaan, we onze chop suey naar binnen hadden gewerkt en onze regenpakken aan hadden gedaan tegen de kou volgde een persoonlijke cursus 'finding all constellations in the Hawaiian sky, by Brian and Hal'... awesome, dude! Je vraagt je af en toe af wie heeft bedacht dat een vaag cluster sterren het paard Pegasus is, maar zoals Brian zei: 'it's just your imagination'. Ik denk dat we gauw een uur of 2 boven op de top naar sterren en de melkweg hebben staan staren, waarna we toch wel erg verkleumd begonnen te raken en we naar het visitor's center terug reden om daar warme koffie en thee te maken, een beetje te geinen met een volunteer van het visitor's center en Star Wars te spelen met hun laser-pennen (en hmm... is dat Orions zwaard, of toch iets anders?) en door te opgestelde telescopen naar sterren en de Andromeda nevel te kijken.

And now I am wondering... will it ever get any better than this?