Freedom is just another word for nothing left to lose

Na onze supercoole trip naar Mauna Kea was het afgelopen donderdag Thanksgiving, hoewel de naam 'Turkey Day' waarschijnlijk een betere omschrijving is. Het was vooral een lazy day voor ons, nadat we 's ochtends de huurauto terug naar Hilo hadden gebracht en even een kijkje hadden genomen op de stranden bij Hilo. En ja, de kalkoen was smakelijk maar we hebben zoveel over dat ik waarschijnlijk tot mijn vertrek nog kliekjes kan eten...

Oorspronkelijk zouden we (Brian, Hal, Robin en ik) vrijdag tot en met zondag een hike doen aan de noord-oostkust van het eiland, maar Brian - die a.s. woensdag alweer vertrekt - had afgelopen vrijdag nog een kans om een helicoptervlucht te maken, dus besloten we onze wandelplannen maar een dagje uit te stellen en nog een lazy day te houden. Ansichtkaarten schrijven in de tuin is niet verkeerd (jaja mensen, let op uw brievenbus), totdat de plume over je huis komt waaien en je ineens weer die heerlijke zwavelsmaak in je mond hebt... Anyway, de rest van de dag hebben Robin, Brian en ik naar de Who wants to be a millionaire-marathon op TV zitten kijken, en echt.. de $1,000,000 vragen zijn hier echt veel makkelijker dan in Nederland! Deze bijvoorbeeld:

Welke wetenschapper heeft geen chemisch element dat naar hem vernoemd is?
A. Albert Einstein, B. Niels Bohr, C. Enrico Fermi, D. Isaac Newton.

Schrijf uw antwoord op een briefkaart en stuur deze voldoende gefrankeerd op naar HVO, 51 Crater Rim Dri... haha, geintje. Met de huidige dollarkoers (wanneer gaat dat ding weer eens dalen in waarde t.o.v. de euro grrr!) en het onbetaalde werk hierzo zit $1,000,000 er helaas niet in. Hoewel we vrijdagavond na een spelletje Risk en wat alcoholische versnaperingen wel een briljant idee kregen om geld te verdienen, namelijk door zoveel mogelijk blikjes en flesjes te verzamelen en deze naar de recycling the brengen. Met twee auto's vol meurende lege bierflesjes en colablikjes (denk dat er geen blikje meer in het hele nationaal park te vinden was zaterdagochtend) reden Brian, Robin, Hal en ik zaterdagochtend naar de recycling om $75 dollar te cashen (zoals Robin zei: this must have been the most productive drunk night I have ever had). Wauw, dat voelt goed zeg, om weer eens geld te verdienen...!

Na het wegbrengen van de recycling parkeerden we de auto in Hilo en zochten een tactische plek uit om een lift naar het noorden te krijgen. Omdat we met z'n vieren waren en alle vier ook een redelijke rugzak hadden vielen alle normale auto's eigenlijk al af, maar na 10 minuutjes bij het stoplicht staan begon er iemand met een gesloten pick-up truck naar ons te zwaaien en vroeg of we een ride nodig hadden... YES! Het toeval wilde dat het stel ook naar Waipio ging, dus wij hadden het lekker makkelijk en waren binnen no-time al op onze plaats van bestemming. Vanaf de overlook was het uitzicht op de vallei al spectaculair, en bijzonder uitnodigend om op dat strand neer te strijken...

Klein detail: de weg naar beneden daalt ongeveer 300 meter over iets meer dan een kilometer afstand, dus met een helling van ongeveer 25-30% tot gevolg! Aiaiai... daar afdalen wil je wel voelen in je beentjes! (gelukkig herinnerde ik me de IJslandse poephouding nog voor steile afdalingen, remember zus?) Steil of niet, vier geologen klossen natuurlijk in een moordend tempo naar beneden en vervolgens door een rivier heen (ai... nog zo'n fijne herinnering aan IJsland, deze was gelukkig wat warmer), om uiteindelijk op een prachtig, leeg strandje tot halverwege de volgende ochtend door te brengen. Wauw, Waipio beach is echt supermooi, daar kan geen strand aan de westkust tegenop!! De vallei was vroeger de plek waar de belangrijke beslissing werden genomen, en waar bijvoorbeeld de koning werd gekozen, en samen met de prachtige omgeving geeft dat de vallei iets heel bijzonders. Bovendien waren de golven awesome (dit weekend kwam er een huge surf opzetten omdat er ergens in de Pacific een fikse storm hangt) en groot genoeg om ons prima te vermaken (joehoeee... nu weet ik hoe het voelt om in een wasmachine te zitten!). Rond de avond zochten we een beschut plekje om de rest van de avond door te brengen, naar de prachtige zonsondergang te kijken en vervolgens weer eens naar de sterren te staren (jeuh... ik herken nu al de Pleiades, Orion, Cassiopeia en de Little Dipper zonder aanwijzinge!!). Really, who needs a telly if you can watch sunsets and stars? Heerlijk, om helemaal back to basic te gaan, je slaapzakje uit te rollen op het strand en de volgende ochtend als de eerste een duik in de oceaan te nemen!

De fijne kiekjes van dit paradijsje...

Waipio valley:


Zonsondergang vanaf onze kampeerplek...

Waking up in tropical paradise...

Zondagochtend besloten we na onze frisse duik een poging te doen om naar een waterval te wandelen, maar toen bleek dat we daarvoor ongeveer de rivier omhoog moesten zwemmen en waden leek dat toch niet zo'n goed plan, en bovenal... de waterval leek droog te staan. Restte ons niks anders dan de hell of a hike de helling weer omhoog - oh my god. Drie mannen die voor je uit de helling op lijken te rennen terwijl jij al zwetend en vloekend omhoog kruipt, uiteraard heftig aangemoedigd en toegezwaaid door voorbij rijdende auto's... so much fun :-s Anyway, na 35 minuten afzien één en al triomf natuurlijk toen ik eenmaal boven stond en neer kon ploffen op het gras, terugkijkend op de vallei waar we vandaan kwamen.

Eenmaal boven begon de volgende uitdaging - een lift terug naar Hilo zien te regelen. Het was niet het meest gunstige moment van de dag, aangezien in de ochtend de meeste mensen náár het strand toe gaan, maar uiteindelijk wisten we achtereenvolgens achterin een kleine pick-up truck, in een heftig stinkende auto, en achterin een grote pick-up truck terug in Hilo te komen. Meerijden achterin een open pick-up is ongetwijfeld niet het meest veilige wat je kan doen, maar woeheeeee.... zoo cool!!!

Zoals Hal zaterdag zei: 'Yeah... we're going on a real adventure, so excited about the fact that we have no idea what we will be doing in two hours time!' - maakte het een perfect weekend wat mij betreft.

Aloha en fijne Sinterklaas allemaal!

PS. Vandaag heb ik een mysterieus pakketje opgepikt in de Post Office dat mij verteld dat het strict verboden is om te openen voor 5 december... Ik ben heel heel heel nieuwsgierig!