The most awesome week of my life (...so far)?

Na overal te hebben gemeld dat ik vorige week vrijdag in een helicopter zou gaan vliegen verwachtten jullie hier natuurlijk afgelopen weekend spectaculaire verhalen en foto’s van mij grijnzend in een helicopter, maar helaas… het weer zorgde ervoor dat de vlucht gecancelled werd. Met de wind en lage bewolking zouden de FTIR metingen die we bij de Pu’U O’o vent wilden doen gedoemd zijn om te mislukken, en een helicoptervlucht a 10 dollar per minuut zou dan wel een hele fikse geldverspilling zijn. Dus na een halve dag in helicopter-suit rond te hebben gelopen want tja, de vlucht staat op standby en je weet nooit of het weer ineens opknapt, konden de normale kleren dus weer aan en waren we weer back-to-business as usual.

Gelukkig mocht ik me ‘s avonds wel weer verkleden, want vrijdag was het hier Halloween en dus reden voor heel keurig Amerika om je in je apenpak te hijsen en je ongegeneerd vol te stoppen met snoep. Nogal bizar voor iemand uit het o-zo nuchtere doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg Nederland, haha! Gelukkig had ik zelf een prachtig Afro-Banana pak weten te bemachtigen in de Wallmart (nog nooit van Afro-Banana gehoord? tsss), en met de rest van mijn huisgenoten verkleed als Lavaman (Robin), Tigger (Richard) en Maverick en Goose uit Top Gun (Hal en Brian) vormden we een aardig bont gezelschap op het Halloweenfeestje in het Kilauea Militairy Camp, kijk en oordeel zelf:

Dan nu de 1,000,000 dollar-vraag:

Wat doen Goose, Afro-Banana, Lavaman en Tigger om 1.00 uur ‘s nachts in de Kilauea Caldeira?

Nou?

Ahum… het zijn de HVO volunteers die van het KMC Halloween-feestje onderweg naar huis zijn, en in het donker een afslagje van de Crater Rim Trail hebben gemist. We dachten op de terugweg wel de ‘scenic route’ te kunnen nemen (het was een prachtige, heldere nacht met bizar veel sterren), normaal nog geen half uurtje lopen, maar eindigden na een uur of 1.5 lopen met alleen een lichtje van een mobiele telefoon als lichtbron ineens in de caldeira... whoops. Een uur later waren we alsnog thuis, maar hoe raar zou iemand hebben gekeken als ‘ie ons was tegengekomen die nacht?!

Zaterdag was vooral een ontbrak-dag al alle nachtelijke avonturen, maar zondag waren we (Leanne, Richard en ik) weer fit genoeg om de Naulu Trail in het Nationaal Park te lopen, van de Chain of Craters road naar de Napau Crater, de krater-buurman van de Pu’U O’o vent. In Nederland is 16km niet echt een afstand waar je na afloop afgepeigerd van op de bank neerploft, maar de zwarte lavavelden, dicht regenwoud en felle zon maakten het een pittige wandeling, maar wel super super mooi (maar ja, alles in het Nationaal Park is mooi duhuh). En heb nou ook eindelijk het ding gezien waarvan ik op de Chain of Craters road de SO2 uitstoot van meet… weten we dat ook weer. Zie hier de foto's...

Mooie orchideeën langs het wandelpad:

Open stukje in het regenwoud:

Uitzicht op de Pu'U O'o vent vanaf de Napau Crater:

Supercoole 'treemolds': lava stroomt om een boomstam, koelt heel snel af en vormt een omhulsel om de boom - met dit soort rare vormen als gevolg. Vond hem wel een beetje op een trol lijken!

Nature's art: fernseeds (varens)

Mocht je denken: houdt het dan nooit op met de spectaculaire foto’s vanaf Hawaii? Inderdaad. Dinsdag zijn we met alle volunteers onder leiding van een geoloog naar de ‘active flowfields’ geweest om daar wat samples te nemen, zoooo gaaf!! De 1.5 uur durende wandeling in de brandende zon over bloedhete zwarte lavavelden vergeet je per direct als je naast een actieve lavastroom staat, de lava ziet gloeien en stromen, en de intense hitte voelt die van de flow vandaan komt. Nou ja, ik denk dat de foto’s wel genoeg zeggen:

Bizar, de lava wordt gewoon gesampled door er met een geologenhamer een stuk uit te trekken en deze in een blik met water af te laten koelen!

Voor het geval het jullie ontschoten was (in welk gat heb jij gezeten het afgelopen half jaar??): dinsdag was het natuurlijk ook Election Day! Wel bijzonder hoor, omdat vanaf Hawaii mee te maken. Niet alleen omdat het hier 6 uur vroeger is dan aan de Eastcoast, dus tegen de tijd dat stemmen in New York en Florida geteld zijn staan de mensen op Hawaii nog steeds hun stembiljetten in te vullen, maar ook omdat Obama van Hawaii komt en het grootste deel van de mensen hier democrats lijken te zijn (vandaag deelden ze in het Militairy Camp bumperstickers uit met ‘Bush – End of an error’, need I say more?) . Tegen de tijd dat wij voor de TV hingen kwamen net de stemmen uit California, Oregon en Washington binnen en werd bekend dat Obama als president was gekozen – the planet is saved! Wij hebben maar even op zijn overwinning geproost en, heel toepasselijk, een film over Guy Fawkes night gekeken in het kader van de ‘regime change’ (en omdat het natuurlijk de dag daarna 5 november was duhuh- remember remember the 5th of November?).

In het kader van supervette activiteiten was vandaag wel de klapperrrr op de vuurpijl: de helicoptervlucht naar Pu’U O’o!!! Het weer was vandaag eindelijk goed, dus vertrokken we vanmorgen om 9.00 met de heli naar de plek waar sinds 1983 al een uitbarsting plaats vindt. Geen lavafonteinen, maar een enorme dikke vette gas plume waar onze geochemici-hartjes natuurlijk wel harder van gaan bonken. Met een helicopter volgeladen met apparatuur, maar zonder deuren (?!) vlogen we naar de gas vent, waar we de apparatuur opzetten, de computer het werk lieten doen en vervolgens een beetje van het zonnetje konden gaan genieten. Mochten er nu helemaal stoompluimpjes uit jullie oren komen van jaloersheid, ik heb ook nog wel een beetje nuttig werk gedaan daar hoor, zie de foto’s…

Het inladen van de helicopter met al onze apparatuur:

Yeah... I like wearing my helicopter helmet!!

De Pu'U O'o cone: gesloten voor toeristen omdat het ding op instorten staat. Het is er soort van veilig om te werken (of nou... hoe veilig kan het zijn om op een vulkaan te werken anyway?), zolang je niet te dicht bij de rand komt en de enorme cracks parallel aan de rand in de gaten houdt.


Opzetten van de FTIR: ik sta hier bij de infrarood-lamp, en Jeff staat bij de telescope aan de andere kant van de plume (niet te zien op deze foto). Het idee is dat de lamp zo precies mogelijk in de telescoop schijnt... niet al te eenvoudig als de wind het ding alle kanten op schudt.

Door de telescope kijken naar de lamp: dit is het ding dat de spectra waarneemt en doorstuurt naar de laptop waar Jeff naar zit te turen.

Temperatuur meten van de gasplume met de temperature-gun:

Windsnelheid en windrichtig meten (nodig voor de berekeningen):

Uhmm... bergschoenen houden niet zo van werken op scherpe vulkanische stenen (hey... waar is mijn profiel gebleven?)


De helicopter op de Pu'U O'o cone:

Speciaal voor jou pap... in de cockpit van de helicopter (kan je een grotere foto mailen):

Vanuit de helicopter: Napau Crater, waar we afgelopen zondag naar toe zijn gelopen!

Nou, ik denk dat jullie met deze foto's en verhalen wel weer even vooruit kunnen! Zal proberen de volgende keer wat foto's te maken van het huis en het observatorium. Ohja, en als je het resultaat van mijn werk hier wil volgen: check http://volcano.wr.usgs.gov/kilaueastatus.php, de gas emission rates worden door mij gemeten en berekend...

Aloha!!
Dees

PS. M'n laptop is inmiddels ook weer terug!! Vanaf nu dus geen sneaky-berichtjes meer vanaf m'n werkcomputer, maar weer vanaf m'n oude vertrouwde laptopje.