Dit keer een berichtje vanaf de laptop van m'n huisgenootje Leanne... mijn laptop is inmiddels uit Honolulu vertrokken en onderweg naar Californie (jaja... Fedex houdt je op de hoogte) om z'n scherm gerepareerd te krijgen. Flikkerende strepen en dubbelle letters zijn toch niet zo heel relaxed om naar te kijken... Anyway, mijn USGS e-mail account is inmiddels eindelijk online, dus daar ben ik tegenwoordig ook op te bereiken.
Maar goed, vorige week was weer opnieuw een enerverende week. In het begin van de week waren de trade winds (in het Nederlands passaatwinden, zo heb ik me laten vertellen ;-) natuurlijk weer eens weg, maar gelukkig waren alle schroefjes en moertjes gesorteerd, dus kon ik verder met het bijwerken van de database met meetgegevens. Dacht dinsdag wel op de fiets naar het werk te kunnen gaan, de afstand is ongeveer 6 kilometer dus net als thuis. Tja. Na ongeveer 100 meter fietsen zakte mijn zadel ineens naar beneden, nadat ik waarschijnlijk iets te enthousiast het zadel omhoog had proberen te krijgen (echt, die fiets is niet geschikt voor Nederlandse benen)... whoops. Gelukkig zijn er altijd wel wat mannelijke National Park medewerkers in de buurt die je maar al te graag helpen, dus na een kwartiertje prutsen langs de kant van de weg (en gepasseerd te worden door ongeveer alle medewerkers van HVO die in hun auto voorbij komen rijden, terwijl jij met je zadel in je hand staat en een man aan je fiets zit te sjorren) kon ik verder op weg. Was alleen even vergeten dat ze hier heuvels hebben, je op 1250 meter hoogte fietst en er ook nog eens SO2 in de lucht hangt, wat je het gevoel geeft dat je door een rietje ademt en je op het meest knullige heuveltje al buiten adem raakt... Uiteindelijk met een hoofd als biet toch op HVO aangekomen haha.
De rest van de week was het gelukkig beter weer, dus donderdag en vrijdag weer volop gas metingen kunnen doen. En... vrijdag het cijfer voor mijn afstudeerscriptie gekregen, een 9.3!!! Joehoe!! Dat moest gevierd worden met een etentje in Hilo bij de lokale Italiaan (haha, nee, dat was al gepland voordat ik mijn cijfer wist). Wel lekker hoor, nu echt helemaal afgestudeerd te zijn en ook nog eens een baan te hebben!
Zaterdag met Robin en Richard naar Kilauea Iki geweest, dat praktisch in onze achtertuin ligt. Kilauea Iki (letterlijk: kleine Kilauea) is de plek waar in de jaren '50 een 120 meter diep lava-meer ontstond toen een lavafontein zich opende. Nu is alle lava in het meer gestold (duurde een jaartje of 40!), maar het is nog steeds warm onder het oppervlak, dus er is nog aardig wat hydrothermale activiteit te zien (joehoeeeeeeeeeeeeeeee SILICA!!! ahum). Je kan echt nog de rand van het lavameer zien en om je voor te stellen dat er 50 jaar geleden tot daar lava stond is bijhoorlijk indrukwekkend (en om je te realiseren dat dat nog maar 50 jaar geleden daar was, terwijl je je normaal gesproken bezig houdt met dingen die 3,5 miljard jaar geleden plaats vonden, is wel een bijzonder idee!).
Kilauea Iki:
Bloem van de O'hia tree in Kilauea Iki:
Enorme olivijn-kristallen!!
Leuk... poseren op een hekje...
Liefs!
1 opmerking:
Nou Dees, je fietsje hier staat er nog keurig bij :p (je oranje dan). Die andere daar is Robert nu op weg en de versnelling is, uiteraard, nog steeds stuk... haha. Ik ga em echt laten maken, maar ja, druk druk druk :p.
Nogmaals gefeliciteerd met je 9,3 natuurlijk!!!!! (leve ook het wc-schriftje) Mijn God, wel gek, als je dan terugkomt beland je meteen in het werkwereldje... Geniet nog maar ff op Hawaii!! ;) Moet je sowieso doen natuurlijk... maar volgens mij komt dat wel goed!
Have fun verder weer. Succes met de Amerikaanse uitslag (hm, dat klinkt raar maar is eigenlijk best treffend :p).
xx Mette
Een reactie posten