Van zwavel in Utrecht naar zwavel op Hawaii

Ik ben eruit! De komende vier jaar ga ik werken in....

roffelderoffelderoffel...

Utrecht!! Na lang wikken en wegen heb ik dan toch besloten om nog 4 jaar in Utrecht te blijven. Voor degenen die het nog niet wisten: ik ga daar onderzoeken hoe goed ratios van stabiele zwavel isotopen in pyriet (FeS2) en bariet (BaSO4) bewaard blijven tijdens metamorfose. Why care? Omdat de eerste micro-organismen op Aarde waarschijnlijk zwavel gebruikten voor hun metabolisme, en dat terug te vinden is (denken we) in bepaalde verhoudingen van zware en lichte zwavel isotopen. Maar... de stenen waarin we die zwavel isotopen ratios meten zijn miljarden jaren oud en hebben vaak verschillende geologische processen doorstaan, waaronder metamorfose. Om er zeker van te zijn dat de ratios die we nu meten nog werkelijk iets zeggen over de Aarde 3 miljard jaar geleden, is het dus belangrijk om uit te zoeken of geologische processen die isotopenratios kunnen veranderen. Hetzelfde geldt voor de zoektocht naar leven op Mars, dus wellicht wordt mijn onderzoek ooit gebruikt als er iets naar Mars wordt gestuurd en daar zwavelisotopen gaat meten! Best cool toch? Ik vond het project vooral erg leuk omdat het een soort combinatie is tussen geologie (metamorfose, experimentele gesteentedeformatie, petrologie) en isotopen geochemie, én omdat ik drie verschillende technieken zal gaan gebruiken/leren om isotopen te meten (altijd handig voor in de toekomst), én omdat ik naar verschillende labs in het buitenland mag om daar een paar weekjes te werken (Stockholm, Edinburgh, London), én omdat het een heel interdisciplinair project is met heel veel verschillende mensen die eraan meewerken, altijd goed voor je netwerk nietwaar? Ik zat wel lang te dubben of ik niet naar een andere universiteit (Amsterdam) moest gaan carriere-technisch gezien, en of ik me niet moest storten op de niet-traditionele isotopen (zoals in het project in Amsterdam) omdat ik dat ook heel interessant vind en nu heel veel onderzoek naar gedaan wordt, maar de dingen die ik eerst over Utrecht noemde waren uiteindelijk toch doorslaggevend. En eigenlijk ken ik ook best veel mensen die zowel Bachelor als Master als PhD in Utrecht hebben gedaan, dus met die carrière zal het wel meevallen haha. Wel een opluchting hoor, dat ik nou eindelijk een keuze heb kunnen maken en weet waar ik me de komende 4 jaar mee bezig ga houden (dat is tegelijk ook wel weer een beetje raar, eigenlijk...).

Kijk wel heel erg uit om te beginnen 1 februari, maar mag ik nog een keertje zeggen dat het hier op Hawaii ook zo supergaaf is? Echt waar, ik ben hier nou een weekje en heb al zoveel gezien en gedaan en beleefd dat ik het af en toe nog niet helemaal kan geloven dat ik hier ben. Zoals een van de andere volunteers, Robin, zei: I think I am never going to believe I am actually here. Dit weekend ben ik samen met twee HVO volunteers en twee volunteers uit de 'bug house' (biologen) op pad geweest. Na onze huurauto in Hilo opgepikt te hebben en snorkels, body boards en surfschoenen bij de lokale Wallmart gekocht te hebben zijn we naar de Black sands beach gereden, die zoals de naam al zegt, uit zwart zand bestaat. Het strand staat bekend om de schildpadden die er vaak op het strand liggen, en ja hoor, ze waren er afgelopen zaterdag ook!


En iets verderop, de Pacific bij South Point - het meest zuidelijke puntje van de USA:


Na een nogal bizar ritje met een 'minivan' over een track waar je toch echt een 4x4 voor zou willen hebben (maar the good old minivan hield zich ook prima, hij was alleen een beetje vies na afloop, maar ach... ik hou wel van een beetje vies ;-) liepen we naar de Green sands beach. Echt groen was ie niet (hij zou uit voornamelijk olivijn moeten bestaan), maar we hadden wel zo'n beetje onze private beach en de golven waren er ENORM - wat dan wel weer tot gevolg had dat ik nu een beetje bont en blauw ben want golven van 2 meter hoog zijn al bodyboardend toch wel een beetje hoog... 's Avonds zochten we een camping op en net toen ik een slaapmatje op het gras had uitgerold vroeg iemand 'do you need some bugspray?'. Euhm... hoezodattan? Niet veel later kwamen de twee van de 'bug house' aan met 20 cm lange duizendpoten, black widows (giftige spinnen) en kakkerlakken in een tupperware doosje... Right. Bij nader inzien sliep ik die nacht toch maar in de auto.

Zondag begonnen we met een bezoekje aan een Kona koffie plantage, waar we gretig gebruik maakten van free coffee tasting (slapen in een auto is toch niet zo relaxed, vooral niet als je nek continue een soort hoek van 60 graden maakt omdat je anders niet in de auto past...), en bezochten daarna de Place of Refuge, een heilige plek waar nog aspecten van de oorspronkelijke Hawaiiaanse cultuur te zien zijn:

De daarnaast liggende Honaunau bay is een van de beste plekken van Hawaii om te snorkelen, en helemaal vandaag want er zwommen enorme groepen met dolfijnen rond!! Supercool! Je hoefde alleen maar een beetje rond te zwemmen en voor je het wist kwamen er een stuk of 6 dolfijnen op een paar meter afstand langs. Om de middag helemaal goed te maken bezochten we daarna de Kona Brewery, waar we een tour volgden met *free tasting* (joehoe!). En dan nu weer een lesje American Paranoia, part 2: wist je dat het in Amerika verboden is om bier in een geopende verpakking te vervoeren in een auto?! OK, that may make sense, maar dat betekende ook dat we de (enorme) flessen bier die we hadden gekocht en waar een schroefdop op zat eigenlijk niet mee mochten nemen, want het was niet te controleren of de schroefdop al open was geweest of niet... Om het nog Amerikaanser te maken: in een state car mag je helemaal geen alcohol vervoeren. Tja. Je bent jong en onbezonnen of niet he, dus we stopten de flessen maar gewoon een beetje weg toen we de auto in Kona (een grote plaats aan de westkust van Hawaii) parkeerden om daar een hapje te gaan eten, voordat we naar huis gingen.

Toen we 's avonds terugreden viel al op dat er heel veel vog (volcanic smog) rond het national park hing, en dat de plume van de Kilauea bijna vertikaal omhoog ging (normaal gesproken wordt 'ie door de trade winds naar het zuidwesten geblazen en hebben de omliggende dorpjes er eigenlijk geen of nauwelijks last van). Toen ik vanmorgen (het was vandaag Columbus day, en daarom een vrije dag) op de website van het observatorium keek zag ik echter dat er nog veel meer aan de hand was: er was een explosive eruption geweest zondagochtend om half 8!! In normaal Nederlands: er is een heleboel zooi uit de Halemaumau krater gekomen, zie de video van de USGS:

Uhm en ja... dat is de plume waar ik gasmetingen in doe en waar ik vorige week leuk voor stond te poseren:

Om precies te zijn, het is de plume waar ik twee dagen eerder om half 8 's ochtends as aan het verzamelen was... Het maakt weer even duidelijk dat je in een geologisch ontzettend actief gebied werkt en dat dat niet zonder gevaar is (en dat de helm niet voor niets is, aangezien er dit keer projectielen ter grootte van een grapefruit uit zijn gekomen). De vulkanische activiteit was sowieso vandaag goed te merken: de trade winds waren vandaag maar heel zwak, waardoor de plume praktisch boven de krater blijft hangen en de SO2 concentraties daardoor flink oplopen. We zijn 's middags even bij het observatorium wezen kijken naar de plume, en op sommige plekken was het echt niet te harden. Ongelofelijk dat ze toch nog toeristen toelaten om op die plek te kijken. Anyway, Pele is flink bezig dus ik ben reuzebenieuwd wat deze week allemaal gaat brengen!!

Aloha!

PS. Bedankt voor al jullie leuke reacties op deze blog! En opa, de auto is inderdaad een 4x4 maar het stuur zit gewoon op de normale plek (links), ze rijden hier gewoon aan de linkerkant van de weg.